Neler oldu dostlar bizlere böyle? Biz’in limiti yok; hey gidi vay vay! Gel bana bu işin aslını söyle; Siz’in limiti yok; hey gidi vay vay!   Biz kimiz, sizler kim; onlar-bunlar kim? Gönül dünyâmıza hangi his hâkim? Din ile ahlâktan sorsak nitekim; Öz’ün limiti yok; hey gidi vay vay!   Yapılan işlerin nedir ölçüsü? Fikir diyenin de bitmiş ülküsü Bu tellerde çalan kimin türküsü? Sazın limiti yok; hey gidi vay vay!   Farza, sünnetlere bakılmaz oldu Yürekler dertlerle yakılmaz oldu İşlerin içinden çıkılmaz oldu Nazın limiti yok; hey gidi vay vay!   Terk edildi, büyüklere ihtiram; Ne edep ne hayâ, ne helâl-haram Kayıtsızlık her gün artan bir dram Vaz’ın limiti yok; hey gidi vay vay!     Ahdi unutmakla başladı her şey; Bağladı gözleri, var ya o kör şey! Değişti sonra bizde,  her ne var şey Çözün limiti yok; hey gidi vay vay!     Duramaz hiç, ölçüsüzce yemeden Geçemez günâha gülümsemeden Bakar durur helâl-haram demeden Gözün limiti yok; hey gidi vay vay!   Yüzlerde görsen de kırışıkları Sahtelikle vardır görüşükleri Hemen gerdirirler buruşukları Düzün limiti yok; hey gidi vay vay!   Kimi kandırırlar böyle yapmakla? Hayırda görünüp, şerre sapmakla? Nefsine uyup da özden kopmakla? Hızın limiti yok; hey gidi vay vay!   "Hak!" de, "hakîkat!" de; aldırmaz gider Düşmüşü görse de kaldırmaz gider Namazı hem kılmaz, kıldırmaz gider Vızın limiti yok; hey gidi vay vay!   Coğrafyada durum karmakarışık Ümitler sönüyor, beklerken ışık Kardeşler kavgalı, küffâr barışık Gizin limiti yok; hey gidi vay vay!   Bizlere düşüyor derdi, elemi Güldürüyor iken eli-âlemi Alınca ele, kâğıdı-kalemi Yazın limiti yok; hey gidi vay vay!   Gel gör ki çokların değil umrunda Bir dâvâsı olmamış ki ömründe Hayat geçer zaafların emrinde Kezin limiti yok; hey gidi vay vay!    Hesapsız villalar, kitapsız evler Yemeye doymuyor, şişiyor devler İmtihan da ne ki, neymiş ödevler? Sözün limiti yok; hey gidi vay vay!   Her gün yükseldikçe göklere doğru “İşte şavul! Göster; nerede eğri?!” Varoşlardan uzak; sızlamaz bağrı! Hazzın limiti yok; hey gidi vay vay!   Sesler çok yukarda inmez aşağı! Duysalar da bile yoksul kuşağı! Herkes âlemine sermiş döşeği; Cazın limiti yok; hey gidi vay vay!   Bu nasıl harcama, nice ticâret? Nedir, bunca masraftaki kerâmet? Hepsinin, hesâbı vardır, nihâyet! Dozun limiti yok; hey gidi vay vay!   Otuzuncu katta bağlar-bahçeler Unutuldu yamalıklar, bohçalar Değişti hep kelimeler, lehçeler Boz’un limiti yok; hey gidi vay vay!...   Nûrânî, hep böyle çalar söylersin Sen de, kelâm ile gönül eylersin! Uymaz isen, bedelini boylarsın; Tuzun limiti yok; hey gidi vay vay!