Sevgiyi abartıp, nefsi kabartma;  Put olup kancaya takmasın seni!...  Hakk’ın nûru varken, îcat çıkartma;  Aşk sandığın ateş yakmasın seni!...    Hayâtın boyunca Hak olsun rehber  Yolun cehenneme çıkmasın seni!...  Ölümüne kıymet verdiğin şeyler;  Sırat’ta gayyâya çakmasın seni!...    Allâh de evvelâ, her şeyden önce  Peygâmberdir örnek, sana ömrünce  Yarın, amel defterini görünce;  Utancın yerlere dökmesin seni!...    Uğrunda öldüğün, yarın ölünce  Kabirde, mahşerde sıkmasın seni!  Defter-kitap, meydanlara gelince  Âhirette zora sokmasın seni!...    Dinsize meyletme, ecdat diyerek!  Günâha bürünme çıplak giyerek!  Küfre hizmet etme haltlar yiyerek! Loşluklar boşluğa çekmesin seni!...      Ölümüne sevgi; yalnız Hak için:  Dünyâda, ukbâda kurtulmak için!  Hak’tan gayrısına tutulmak niçin?  Sevgilerin nâra sekmesin seni!...    Nûrânî bir anne, baba misâli;  Nasıl kıyın kıyın bakmasın seni!  Göz bebeği gibi gözü önünde,  Tutup kemliklerden sakmasın seni   Kişi sevdiğiyle berâber, mâlum; Aman hâ, aman hâ, aman hâ yavrum! Endîşem, cennetten kalırsın mahrum; Yolun cehenneme tıkmasın seni!...     Âşık NÛRÂNÎ