Akıl sağlığının ne kadar büyük bir nimet olduğunu belirtmeye bilmem gerek var mı?Yanı sıra psikolojik sağlığın bir de..Bir olmadan diğeri olmuyor,olmaz. Akıl sağlığı yerinde olmayan erişkinlerle çocukların mahkemelerde şahitliği kabul edilmez.Bu dini hukukta da, seküler hukukta da böyledir.Çünkü iyi ile kötünün,yanlış ile doğrunun ayrıştırmasını yapamazlar. İslam,çocuk ve aklı noksanları sorumlu saymaz.Günahsızdırlar bir bakıma bu sebeple.Fakat,aklı yerinde olup da kullanmayanlara Allah şöyle uyarıda bulunur: “AKLINI KULLANMAYANLARIN ÜZERİNE ALLAH PİSLİK SAÇAR.”(Yunus Suresi,100.ayet.) NE ŞİDDETLİ BİR TEHDİT. “Akıl akıldan üstündür.” Bu başka bir mesele.Konumuz bu değil yani.. Sağlıklı olduktan sonra her insan aklını kullanmakla yükümlüdür. Dinimiz,bu manada her reşit insanın İlahi hükümlerden sorguya çekileceğini haber verir.İlim sahipleri, ilmi olmayanlara nispetle akıllarını daha etkin kullanırlar. Akıl doğuştan itibaren yaş ile birlikte gelişir.O nedenle herkesin derecesi farklı da olsa akıl nimetinden doğan sorumlulukları vardır.Bu sebeple herkes yayıp ettiklerinden dolayı sorumludur. İnsanın bilmediğini öğrenmesi ayıp değildir. Fakat,aklının zayıf olduğunu,yetersiz olduğunu ileri sürerek,üzerine düşeni yapmaktan kaçınması kişiyi sorumluluk sahibi olmaktan kurtarmaz. Bilmeyen ehline sorup öğrenmelidir. Allah şöyle buyurur: “Bilmediklerinizi bilenlere sorunuz.” Bilenler kimlerdir? İlim sahipleridir. Bununla beraber ilim sahipleri her şeyi bilemez.Kim hangi sahada otorite ise bilinmeyen hususlar için danışman, o gibilerdir.Ehliyet sahibi olmak denen şey budur.Çölde niçin aylarca yağmur yağmadığının nedenini felsefeci bilmez.Meteoroloji ve iklim sahasında uzmanlaşmış kimseler bilir.Biri tutup da bunu felsefeciye sorarsa,doğru cevap alma ihtimali yoktur. Dini konularda da durum böyledir. Fıkıhçının bileceği bir soruyu,hadisçiye sormak abestir.Bir ayetin niçin indirildiğini bilen müfessirlerdir,kelamcılar değil,mesela.. Akıl kullanılmak içindir. Başkasına ipotek edilemez.Kim olursa olsun bu böyledir.”Ben bilmem liderim bilir,şefim bilirim,şeyhim bilir..” demek başka,”liderim ne derse doğrudur,şefim ne derse doğrudur,efendim ne derse doğrudur.” Denemez. BUNA İNANMAK İNSANI FELAKETE GÖTÜRÜR.Belki de ebedi azaba…O yüzden çok dikkatli olmak lazımdır. İnsan sorgulamadan peşin peşin teslim olmamalıdır.Birinin söylediklerinin hepsine birden iman eder gibi inanmak,Allah’ın bağışı olan akla ihanettir.Akla ihanet Allah’a isyandır.Çünkü,bu büyük nimet önemsizleştirilmiş olur. Kur’an’da yüzlerce ayette aklın önemine vurgu vardır.Düşünmenin,tefekkür etmenin büyük bir ibadet olduğunu beyan eder Kur’an.Aklını kullanmayan, düşünmekten korkan ve kaçan insandır. Kurtarıcı aramak yerine,bilen aranmalıdır. KİMSE KİMSEYİ KURTARAMAZ. Ayet:”(Hz. Peygamber) Ben bile bana(Mahşerde) nasıl muamele edileceğini bilmiyorum.”