Bâzı kelimeler bir tabu olmuş;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!  Kimisi kendince, gûyâ “yol” bulmuş;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Yol Allâh’ın yolu; adı Şeriat;  Anlamı caddedir; gidiş, gidişât  Bu yolu tutmayan, bulamaz necât;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Zîrâ, Hakk’tan öte, hepsi bâtıldır;  Beşerî sistemler boştur, âtıldır!  Veren'i akl’etmez, nasıl akıldır?  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Densizlere uyup, ağzını açma;  Saçma sözler ile özünü saçma!  Îmânda ciddî ol, cıvığa kaçma;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Îmandan çıkınca küfre girilir;   Son tahlilde cehenneme varılır!  Feryâtlardan yerler-gökler yarılır!  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Hepimiz göklerin birer neferi Görevimiz, îmar eylemek yeri Olsun her işinde Hakk'ın eseri Aman kardeş, aman; aman dikkât et!     Harcama kendini hiç yoktan yere  Tabutu biçmekte gizli testere  Îman üzre gelsin, sonsuz teskere  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Şeri’at dediğin, şerri atmaktır;  Hakk’ı, hakîkâti, hayrı tutmaktır  İnkârı, ebedî hapı yutmaktır!  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Kıyas kabul etmez, dünyâda bitmek;  En büyük felâket îmânsız gitmek!  Geçer akçe değil söylem üretmek;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Bir yanlış kelime yakar her şeyi;  Kayb’edersin sonra, sonsuz neş'eyi!  Aman putlaştırma, sakın kimseyi;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!    Nûrânî, bir dosttan başkası değil;  İster ki yanlışa verme hiç meyil!  Ola ki, düşsen de, tevbe et, ayıl;  Aman kardeş, aman; aman dikkât et!   Mevlânın kapısı açık her dâim    Bizden istediği, olmamız kâim; Hak üzre, ki yol; Sırât-ı Müstakîm: Aman kardeş, aman; aman dikkât et!...