Ya da (e-ZİYÂDE)   Kâbul edelim ilk, şunu bir kere; Melâlden çok uzak, gam-âzâdeyiz…  Pâdişâhlık kalktı kalkmasına da  Bizler âdetâ, birer şehzâdeyiz!    Onlarda var mıydı, bizdeki konfor?  Uyurlar mıydı ki; biz gibi hor hor?  Dâvâları vardı, yürekleri kor;  Biz keyfte onlardan çok ziyâdeyiz!    Ne harp gâilesi, tımar, ne sefer;  Ne bir eğer derdi, ne nal, ne semer  Tek bir efkârımız; içli nağmeler!  Dilde şarkı-türkü; elde bâdeyiz!    Değiliz ama, bu devletin farkında;  Dillerimiz hep şikâyet çarkında!  Ruhumuz dolanır gezi parkında;  Harâmîlere dost, haramzâdeyiz!...    İçimizde hışım, dışımız barut  Golitimi ıslat, tuzumu kurut!  Ta buraya geldi, kalmadı umut!  İnkârda, isyânda, infiâldeyiz!    Burada yaşanmaz, dışarı güzel!  Oradaki dostlar bizlere özel…  Dertler, ızdıraplar çektirir gazel  Sâhibinin sesi âziyâdeyiz!...    N’olurdu şu millet partimi seçse  Memleket tamâmen elime geçse  Velev ki haramdır,velev ki suçsa;  Meçhûller emrinde kör piyâdeyiz…    Bizi hiç bağlamaz gerçek gerçekler  En renkli çiçekler bizim çiçekler!  Hele bir de var ki öyle köçekler;  Biz aliyyül’âlâ; fevkal’âdeyiz!...    Böyleler; herkesten çağdaşız derler  Uygar uluslarla bağdaşız derler  Yalnız halklarına gıcık giderler  Sanırlar onlardan asilzâdeyiz!    Siyâset, ticâret; hep dövüş-kavga  Deryâ milletiz de işimiz dalga!  Derdimiz menfaat; olmuşuz halka  Dünyâlık peşinde, istifâdeyiz!    Sanki hep kalacak, gitmeyeceğiz  Ot misâl, kuruyup bitmeyeceğiz  Şu kara toprağa yatmayacağız;  Sormaz, niye geldik; ne ifâdeyiz?    Nûrânî ahvâlden muzdarip gâyet  Dinlenmez her nasıl etse hikâyet  Üretilen tek şey; sâde şikâyet;  Uluvv-i himmet yok, alelâdeyiz!...     Yeni bir ruh gerek aziz millete  Düşmüş gâyesizlik denen illete  Son verme zamânı geldi zillete  Demeli artık; emre âmâdeyiz!...     Zafer yolundayız ne pahasına  Sığmıyor millet ulus sahasına  Hattı, Kızıl Elma müntehâsına  Çizmeye yeminli bir dildâdeyiz…