Unutmak mümkün mü Eymür’üm seni? Unutamayız hiç, sen de unutma! Kıyısı-köşesi; her bir yöreni Unutamayız hiç, sen de unutma!   Sakartaş’ta oynarlardı horanı Orda her gün sanki düğün töreni Gürgen Pınarını, Şayıp Dere’ni Unutamayız hiç, sen de unutma!   Değirmenler vardı bir bir sıralı Üç-beş tâne, birer koşum aralı Bırakıp gittiler, gönlüm yaralı Unutamayız hiç, sen de unutma!   Döner idi pervâneler saçaklı Olukla çark arasında sır saklı Bakar idik korka korka meraklı Unutamayız hiç, sen de unutma!   Deresinin, ucu-bucu neresi? Var onun da kendince bir töresi İçinde çok; alacası, karası Unutamayız hiç, sen de unutma!    Türlü türlü canlılar, harekette Yılanı-çıyanı, akrebi hattâ! Kepçe, balık, göden, yengeç, keretta Unutamayız hiç, sen de unutma!   Kertenkele, örümcek, gök-göcemen Ufaarak-tefeerek, kimi kocaman Eme’si, bibi’si, nene, gocaman Unutamayız hiç, sen de unutma!   Gendeme yemeği, pancar çorbası Gerdeli, behnisi, saman torbası İbriği, leğeni; peşkir tutması Unutamayız hiç, sen de unutma!   Sabah kalkıp okullara koşması Çamurların tepelerden aşması Hendeklerden atlar iken düşmesiUnutamayız hiç, sen de unutma!   İnekler girince başka tarlaya Çekişler başlardı, çıkar gırlaya Yorulurlardı hırlaya-gürleye Unutamayız hiç, sen de unutma!   Köpek dalaşları; yolda, bahçede Galdirik, hoşgıran pezük bohçada Ne gonuşuk vardı; dilde, lehçede?! Unutamayız hiç, sen de unutma!   Nası aanatmalı habu garazı? Habu piştek, haşu hopal, şu tazı! Zağarı, eniği, uyuz, marazı; Unutamayız hiç, sen de unutma!   Danası, düvesi; biti, güvesi Saçlar sirke dolu; böcek nüvesi İyi gelir derler Çıtlak havası Unutamayız hiç, sen de unutma!   Okul dağıldımı, direk yaylaya Nâdiren at, eşek; çoğu kez yaya Camışlar bağıra, itler havlaya Unutamayız hiç, sen de unutma!   Koyun, kuzu olan gider âheste Adım atamazlar her bir nefeste Dağılırlar nerde, görseler deste Unutamayız hiç, sen de unutma!   Aynı günde varmak değil kolayı Yokuşdibi, Oluklu; ver molayı Gece hanlarda var fâre alayı Unutamayız hiç, sen de unutma!   Nerde öyle, feneriydi, lâmbası? Varsa katık, yersin; sonra yatması! Erkenden çıkmalı, bekler Çambaşı! Unutamayız hiç, sen de unutma!   Yaylaya, yâhut ta gitsek her nere Köyümüz akıldan çıkmaz bir kere İstanbul, Feriköyü; Dolapdere; Unutamayız hiç, sen de unutma!   Avrupa, Afrika gitsek ne yazar?! Eymür adı tüm tılsımları bozar Kaşına gözüne değmesin nazar! Unutamayız hiç, sen de unutma!   Saz çağlıyor toprağının aşkına Mızrap vurur muhabbeti meşkine Hangisini desin, dönmüş şaşkına Unutamayız hiç, sen de unutma!   Nûrânî meftundur güzel köyüne Huyu bile benzer sanki huyuna Aslı varır Oğuz Kayı boyuna Unutamayız hiç, sen de unutma!   Yeter âşık, şu sözü bağlayalım Vedâ edip, gayrı uğurlayalım... Selâm size; elvedâ ey dostlarım; Unutamayız hiç, sen de unutma!