Bizim yaşlılarımızda, belki okuma yazma yok ama ne cevherler var. Hele bir dokun da gör.  Eski türkülerden, manilerden, olaylardan, hikâyelerden. Aslında her biri uzun uzun konuşturulup, anlattıkları kaydedilmeğe değer. Geçmiş kültürümüzün renklerini günyüzüne çıkarmak adına yapılması gereken bir şey bu aslında. Kültür ve Edebiyata dâir kurum ve kuruluşlarıyla, bu sahayı kendisine seçmiş insanların böylesi görevlerinin de bulunuyor olacağını söylemeğe bile gerek yok. Ama bu noktada ihmâllerimizin çok olduğu açık. Her neyse. Fatma anamız 90 küsur yaşında birkaç ay evvel  rahmete kavuştu. Rabbimiz mekânını cennet eylesin.  Altun Teyze 90’a doğru giderken yatağa bağlı yaşıyor. Konuşma, sohbet, dertleşme yerinde. Onda maniler var da, kendine, ya da dönemine has kimi deyimler de var. “İş Allâh’ın dediğine varır; biz ne desek hikâye olur!” “Baba kapısı meydan kapısı, el kapısı zindan kapısı!” “Kız kapısı, kale kapısı!” “Abrulun beşinde ekin ektik. Çok da güzel, cam gibi hava vardı. Sabah kalktık ki yarım metre kar yağmış! Bir teneke darı ekilmişti. Eyvah dedim, bu deneler hep çürür! Angırdoo Hüsnü Aga; Hiç korkma kızım dedi. Bu kar bereket. Bir hafta sonra gör sen! Sonra bir baktık, yeşil yeşil filiz verdi hepsi de… Bu notlardan sonra, yıllar ötesinden akıp geldiği her hâlinden belli olan manilere geçebiliriz: *** Armut dalda, dal yerde Bülbül öter her yerde Ötme bülbülüm ötme Her birimiz bir yerde * Armut armut dişledim Sapını gümüşledim Sevdiğimin ismini Gömleğime işledim * Dut ağacı dut verir Yaprağını gıt verir Oğlan küçük, kız büyük Sarıldıkça tat verir * Dut ağacı dutludur Dibi yeşil otludur Kurban olduğum Allâh Eloğlu ne tatlıdır!   FADİME ANA’DAN Başındaki yazmayı Çözer çözer bağlarsın Konuştuğumuz yerde Gelir-gider ağlarsın ** Yaylanın düzünde Atım yok ki yayılsa Gel beri konuşalım Kimsen yok ki darılsa ** Gel gidelim dağlara Dağlar olsun evimiz Açtı yeşil yapraklar Olsun kiremidimiz   ESKİLERDEN YENİLERE... Yâr dedi bir söz açtı O gün bugündür kaçtı İstedi, ne istetti Mevsimler geldi geçti *** Sevgine diyecek yok Lâkin, lâfa karın tok Ne işin var, ne aşın Daha çok beklersin, çok! *** Çıt kırıldım, kırılır Yâr keyfinden darılır Lâf-söz bulamadıkça Telefona sarılır! *** Bak yine hep bir hoşsun Gönlüm ne diye coşsun Babanın hâli mâlum; Sen de ayyaş berdoşsun! *** Koyunu ne koçu ne Ala düve, keçi ne Hem savurgan, hem savruk Yarın nasıl geçine? *** Çiçeğin, ne gülün yok Ateşin yok, külün yok Neyine varayım ki Bir tatlıcık dilin yok *** Seninki kuru sevdâ Değil hiç kara sevdâ Ne, ne dediğin belli Ne de istettin hâlâ! *** Fındığın dışı kabuk Konuşma abuk-sabuk Kaçmak, göçmek ne demek Ağzını topla çabuk *** Perçemi ne saçı ne Kurt mu düştü içine Dalları kırıyorsun Ocakların suçu ne?             *** Niye ki darlanırsın Şakaya mı alırsın Hadi istet öyleyse Deyince kıvranırsın *** Yârimin dili tatlı Cümleleri kanatlı Havalarda uçuyor O göklerde, ben atlı! *** Hele bak sen oğlana Dönüyor yana yana Kördüğüm mü oldu ne Hep dolana dolana! *** Kaya boğazı derler Mevsimin yazı derler Senin gibi yâr bulmuş Nedir bu nazı derler? *** Ulubeyde kestâne Kestâne tâne tâne Sevdâlara düşenler Bakışırlar mestâne   *** Duman çıkarmış bunca Kâlbe ateş vurunca Nasıl yanmayayım ki Gözler kömür olunca! *** Fındık dedi yıl döndü Gayrı ümidim söndü Güz geldi kış kapıda Ne haber ne görüntü