Sitemler kişisel değil; Buğzumuz dâvâ adına! Ordulular eremedi Siyâseten murâdına!…   Öne geçen aldı sazı Çaldı durdu kışı-yazı Vatandaş yedi ayazı Kar, buz yağdı suratına!   Görmedi muhabbet yüzü Ne baharda, ne de güzü Hep yokuşta, olmaz düzü Varamaz hâcet katına!...   Katlar daha da katlandı Gökdelenler kanatlandı Estetik yok, ruh atlandı; Çalışıldı berbatına!...   Güzeller güzeli Ordu Ne güzel hayâller kurdu Gelen vurdu, giden vurdu Aldırmadan feryâdına!...   Şu sırtlara bakın; yazık! Binâ değil, birer kazık! Güzelde karizma çizik! Şeytan çarptı Ferhâd’ına!...   İstismâr edildi aşkı Kuruldu menfaat köşkü Böyle olmasaydı keşki Gitmezdi binip atına!...   Şehir değil, ruhsuz bir kent Yaşam güzel, hayat kement! Dolar konuşur; Avro, Sent: “Bodrum” yakışır adına!...   Hattâ “Efes!” dedi biri Gerinerek iri iri!... Ordu bir eğlence yeri! Sanki merkezi Atina!…   Zâten, bakınca binâya Çok benziyor Atina’ya Pontuslu bir marinaya Büyükşehir, ana binâ!...   Kuzeyin zevk-sefâ kenti! Yozluk, sığlık; hep özenti! Gece mehtap, gün gezinti Sürüklenir berbâdına!...   Mânevîyât, irfan, kültür; Kenti şehir yapan güldür Onlar yoksa; paldır-küldür! Huzur girmez hayâtına!...   Hep çekişme, hır-gür, kavga Ciddiyet yok, geyik, dalga Bir yüz göstermezler halka Giderler hep inadına…   Her şeyi kendine yontar Ağalar, bu nasıl kantar? Eksik ölçer, noksan tartar Hak-hukuk gelmez yâdına!...   İşlerimiz zordur, yazık Eller kuyu, kollar kazık Niyet kötü, ahlâk bozuk Kim koşacak imdâdına?...   Gönüllerde feryât bundan; Değil ekmek, kepek, undan! Herkes mes’ul, olduğundan; Ecdâdından ahfâdına!?…   Nûrânî; uzatma yeter! Anladık; hâlimiz beter! Herkes ateşine tüter; Mîras kalır evlâdına!...   Değişim; inşâllâh, belki Olur da mîlâdın ilki Memnun kalır Ordu halkı Erer vuslat fırsatına…   İnşâllâh; inşâllâh dostlar Bu defâ iyiler rastlar Kapmaz köşeyi tröstler Bizden duâ; necâtına!...