Akıllı akıllı yaşamak varken; Akılsız yaşamak akıl kârı mı? Akla yol gösteren VAHY’e bakmadan; Nakilsiz yaşamak akıl kârı mı?...   Aklı vereni, hiç, akıl etmeden! Akılla-nakille yola gitmeden Aklı kullanıp da nakl’i tutmadan Asılsız yaşamak akıl kârı mı?...   NAKİL dediğimiz, KİTAP’la SÜNNET; Göndereni ALLÂH, rehber MUHAMMET Hazırdır önünde; ZAHMETSİZ RAHMET! Vasılsız yaşamak akıl kârı mı?!...   Dünyâda, nefisle rûhun cengi var Her şeyin ölçüsü, hem mihengi var Kâinat bir koro, ki âhengi var; Fasılsız yaşamak akıl kârı mı?!...   Dönüyor, dönüyor; bozmadan ritmi Hiç falso yapmadan tekrarlar hatmi Eksene aldığın, şey hakîkât mi? Hâsılsız yaşamak akıl kârı mı?!...   Rabbin nîmetleri saymakla bitmez Denizler mürekkep olsa da yetmez Gözü olup gören, şükrü unutmaz; Husûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!...   Varoluş sırrına kafa yormadan İstikâmet üzre hayat kurmadan Neden, niçin, nasıl diye sormadan Usûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!   Temizlemek varken, kâlp ile rûhu Terk etmek cenâbet, kirli gürûhu… Bilmemek abdesti, gemiyi, Nûh’u; Gusülsüz yaşamak akıl kârı mı?!...   Gittiğimiz yolun, sonu sonsuzluk Hak şerbeti içen çekmez susuzluk Değsin her çileler, hem uykusuzluk; Vusûlsüz yaşamak akıl kârı mı?!...   Şu “insanlık” en şerefli vasıfken Nereye gidiyor savrulup giden?!... İç güdü sevkiyle; dostlar sâhiden; “Nasıl?”sız yaşamak akıl kârı mı?!   Kitabı-Sünneti öncelemeden İyice okuyup incelemeden İnsanlar nezdinde güncellemeden Nesilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...   Öncü gerek önde, istersen visâl “En güzel” örneğe eyle imtisâl Var iken sünnette sayısız misâl Temsilsiz yaşamak akıl kârı mı?   Batı deyip, kavli bozmak şark ile Sevgileri karıp-katmak şirk ile! Olamamak müslümanca fark ile Tekmilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...     Âlemlere Rahmet Hazret-i Rasûl Hayâtı bizlere en güzel okul Olmak istiyorsak Rabb’e gerçek kul Delilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...   Girmemek bir türlü şekle-şemâle Durmamak inatla, seyr-i kemâle Bir meymenet aks’etmeden cemâle Şekilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...   İnsan dediğimiz bir yüce varlık: Halîfelik, ne hoş bir bahtiyârlık! Mîraç yakışırken göklere artık; Şâkülsüz yaşamak akıl kârı mı?   Yataklar çok süper, devran uykuda Aylar kısır döngü, yıllar beyhûde! Ömürden soracak, elbette Hüdâ; İrkilsiz yaşamak akıl kârı mı?!...   Hey Nûrânî! Akıl, insana özgü; Kimisi kullanmaz, değilse yazgı Vahiyden ötesi kuruntu, sezgi! Vekilsiz yaşamak akıl kârı mı?   Neylersin; îkazlar bir yere kadar; Kafa darsa, değiştirmez kafa-dar!  Yine de dertlenir, edersin tekrar:  “AKILSIZ YAŞAMAK AKIL KÂRI MI?...”