Geçenlerde bir arkadaşım bana ‘seni tanıdıktan sonra artık kaldırımlarda ve işyerlerindeki engelli rampalarına daha çok dikkat ediyorum’ diye bir cümle kurdu. Evet, gerçektende ne kadar duyarlıyız engellilerin karşılaştığı sorunlarla? Engelli olmak zaten hayata eksiyle başlamak demek. Adı üstünde engelli. Birde bu engellere insanların çıkardığı engelleri katarsak varolan engel belki de 10 katına kadar çıkabiliyor. Toplumda engelli duyarlılığı öyle zannedildiği kadar da fazla yok. Çıkın Ordu sokaklarına kaldırımlardaki engelli rampalarının önüne muhakkak bir arabanın park ettiğini görebilirsiniz. Daha geçenlerde engelli bir kişi Cuma Namazı kılmak için Ahmet Cemal Mağden Camii’ne gidince cami girişinde bulunan engelli rampasının önüne hem de bir eğitimciye, öğretmene ait olduğunu öğrendiği bir aracın bırakılması nedeniyle Cuma Namazını arabasında kılmak zorunda kaldı. Eğer bir toplumu ileriye taşıması gereken ve herkese örnek olması gereken bir öğretmen dahi bunu yapabiliyorsa varın siz diğer vatandaşları hesap edin. Yine Ordu’da birçok işyerinde engelli rampası yok veya olan standartların çok çok altında. Doğal olarak engellilerin kullanması mümkün değil. Neden engelli rampası yok diye sorduğumuzda ise aldığımız cevap, ya belediye kaldırıma taştığımız için ruhsat vermedi oluyor veya aklımıza gelmedi. Tabi burada hemen belirtmeliyim, belediyeler bir işyerine veya restoranta ruhsat verirken neden engelli rampasını şart koşmaz? Ulaşımda da sıkıntılar devam ediyor. Ordu artık eski Ordu değil. Bir ucu Efirli’ye, bir diğer ucu artık havalimanına dayandı. Ulubey tarafı ise Karacaömer’i geçti. Böyle bir durumda bir engelli istediği yere nasıl ulaşacak bunun hesabını kimse yapmadı. Toplu taşıma araçları halen engellilerin kullanımına uygun hale getirilmedi. 2015’de mecburi olan uygunluk hali toplu taşıma araç sahiplerinin itirazı nedeniyle 2017’ye ertelendi. Buna çözümü üretmesi gerekenler yerel yönetimler. Yerel yönetimlerin yapması gereken ise çok basit. En azından şehrin ana arterlerinde engellilerin rahat ulaşımını sağlamak için ona göre dizayn edilmiş araçlar koyabilirler. Artık Ordu büyükşehir diyoruz ama birçok büyükşehirde olan bu uygulama Ordu’da henüz hayata geçirilmedi. Sadece Altınordu Belediyesi’nin bir tan engelli nakil aracı var ve oda randevulu sistemde çalışıyor. Tabi mesai saatleri içinde oda. Belki gece çıkmam gerekecek dışarı, veya hafta sonu. İşte bunun için diyorum ya toplumsal duyarlılık gerekir diye. Yukarda da dedim ya arkadaşımın bana dediğini. Senden sonra artık kaldırımlarda veya işyerlerinde engelli rampası olup olmadığına çok dikkat ediyorum diye. Maalesef böyle ama. Yakınımızda bir engelli yoksa çok dikkat edilmiyor bunlara. Hatta kaldırım ihlalleri hakmış gibi davrananlarda olabiliyor. Aslında kaldırımlardaki engelli rampalarının önüne veya otoparklardaki engellilere ayrılmış bölüme park etmenin cezası 154 lira ama ben daha bugüne kadar bu cezanın kesildiğini görmedim. Bu akşam TV’de bir dizi izledim. Engelli bir öğrenci akülü arabasıyla kula gelince diğer öğrenciler onunla dalga geçti. Bu durumu gören öğretmende dalga geçen öğrencileri, tekerlekli sandalyeye oturtup onlara böyle dolaşmalarını söyleyince öğrenciler engelli öğrencinin çektiği zorlukları fark edip ondan özür dilediler. Aslında özellikle yönetici ve uygulayıcı konumda olan insanları tekerlekli sandalyeye oturtmak ve gözlerini bağlayıp onlara bir gün geçirtmek gerekir. Gerekir ki, engellilerin hayatta karşılaştıkları sorunları görüp ona göre kararlar alıp uygulasınlar. Yoksa her gerekli adım zamanı değil diye uygulanmasını erteliyorlar. İşte böyle bir dünyadır engellilerin dünyası. Zaten zor olan hayatlarını uygulamalarla daha da zorlaştırmanın anlamı yok. Lütfen biraz daha dikkat ve özen. Çok şey mi istedim yoksa?